SOA’s en vaginale afscheiding

Seksueel overdraagbare aandoeningen (SOA’s) zijn infecties die worden overgedragen via seksueel contact en kunnen verschillende symptomen veroorzaken, waaronder vaginale afscheiding. Vaginale afscheiding is een normaal proces, maar veranderingen in kleur, geur, of hoeveelheid kunnen wijzen op een infectie, zoals een SOA. Vroegtijdig signaleren en op de juiste manier behandelen kan complicaties, zoals onvruchtbaarheid en andere aandoeningen helpen te voorkomen.

Verschillende klachten waarbij wij helpen

Seksueel Overdraagbare Aandoeningen (SOA’s):

Seksueel overdraagbare aandoeningen (SOA’s) zijn infecties die worden overgedragen via seksueel contact, en ze vormen een groeiend gezondheidsprobleem. Veel SOA’s kunnen lange tijd onopgemerkt blijven, wat het risico op verspreiding en complicaties vergroot. De rol van de partner bij zowel de verspreiding als de behandeling is cruciaal.

Onopgemerkte SOA’s

Een van de grootste uitdagingen bij SOA’s is dat veel infecties asymptomatisch, dat betekent zonder klachten, kunnen zijn, vooral in de vroege stadia. Dit betekent dat iemand besmet kan zijn zonder enige symptomen te vertonen, terwijl de infectie ongemerkt wordt overgedragen op anderen. Voorbeelden van SOA’s die vaak onopgemerkt blijven, zijn: Chlamydia: Deze bacteriële infectie veroorzaakt vaak geen duidelijke symptomen, vooral bij vrouwen, en kan zonder behandeling leiden tot ernstige complicaties zoals onvruchtbaarheid. Gonorroe: Net als chlamydia kan gonorroe asymptomatisch zijn, maar het kan ook leiden tot ernstige gezondheidsproblemen als het niet wordt behandeld. Hiv: Hoewel het uiteindelijk serieuze symptomen veroorzaakt, kan hiv lange tijd zonder merkbare symptomen aanwezig zijn, terwijl het immuunsysteem langzaam verzwakt. Humaan papillomavirus (HPV): Dit virus is vaak asymptomatisch, maar sommige typen kunnen leiden tot genitale wratten of zelfs baarmoederhalskanker.

De regio Amsterdam ziet de laatste jaren een zorgwekkende toename van SOA-gevallen. Factoren zoals een toenemende seksuele vrijheid, anonieme seksuele contacten via apps en onvoldoende gebruik van beschermende maatregelen dragen bij aan deze stijging. Vooral onder jongeren en bepaalde risicogroepen, wordt een hogere prevalentie van SOA’s waargenomen.

Type SOA’s en behandeling

Bij de behandeling en preventie van SOA’s is de betrokkenheid van beide partners essentieel. Wanneer een persoon gediagnosticeerd wordt met een SOA, is het belangrijk dat ook de partner(s) getest en behandeld worden om herinfectie te voorkomen. Partners kunnen elkaar onbewust besmetten, wat leidt tot een voortdurende cyclus van infectie. Open communicatie en gezamenlijke behandeling zijn cruciaal om de verspreiding van SOA’s te stoppen.

De meest voorkomende SOA’s en hun behandelingen zijn:

  • Chlamydia: Behandelbaar met antibiotica, meestal een eenmalige dosis of een kuur.
  • Gonorroe: Behandeld met een combinatie van antibiotica, vaak een injectie.
  • Syfilis: Een bacteriële infectie die wordt behandeld met penicilline-injecties. Vroege behandeling is essentieel om ernstige complicaties te voorkomen.
  • Hiv: Hoewel er geen genezing is, kan hiv worden beheerd met antiretrovirale therapie (ART), die de viral load vermindert en de progressie van de ziekte vertraagt.
  • Genitale wratten (HPV): Behandeling kan bestaan uit het verwijderen van wratten via bevriezing (cryotherapie), lasertherapie of het aanbrengen van medicinale crèmes. Preventie door middel van HPV-vaccinatie is ook mogelijk.
  • Herpes genitalis: Dit virus blijft levenslang in het lichaam aanwezig, maar antivirale middelen kunnen de symptomen beheersen en de duur van uitbraken verkorten.

Meer informatie en handige links

Voor meer informatie, kijk op: www.soaaids.nl

Pelvic Inflammatory Disease (PID)

Pelvic Inflammatory Disease (PID) is een ernstige infectie van de vrouwelijke voortplantingsorganen, waaronder de baarmoeder, eileiders en eierstokken. PID ontstaat vaak door onbehandelde seksueel overdraagbare aandoeningen (SOA’s), zoals chlamydia of gonorroe. Het kan leiden tot langdurige gezondheidsproblemen en complicaties zoals onvruchtbaarheid, buitenbaarmoederlijke zwangerschap en chronische bekkenpijn.

Klachten

De symptomen van PID kunnen variëren van mild tot ernstig en omvatten meestal:

  • Pijn in de onderbuik: Vaak een van de eerste en meest prominente symptomen, variërend van lichte krampen tot ernstige, aanhoudende pijn.
  • Abnormale vaginale afscheiding: Dit kan gepaard gaan met een onaangename geur en kan verschillen in kleur en consistentie.
  • Pijn tijdens geslachtsgemeenschap: Vooral tijdens diepere penetratie, wat ongemak en pijn kan veroorzaken.
  • Pijn bij het plassen: Dit kan een branderig gevoel met zich meebrengen.
  • Onregelmatige menstruatie: Dit kan leiden tot tussentijds bloedverlies of heviger dan normale menstruaties.
  • Koorts en koude rillingen: Vaak gepaard met symptomen zoals misselijkheid en vermoeidheid.


In sommige gevallen kan PID asymptomatisch (zonder klachten) zijn, wat de diagnose bemoeilijkt en het risico op ernstige complicaties vergroot.

Behandeling

De behandeling van PID is gericht op het bestrijden van de infectie en het voorkomen van verdere schade aan de voortplantingsorganen. De belangrijkste behandelingsopties zijn:

  • Antibiotica: De primaire behandeling bestaat uit een combinatie van breedspectrumantibiotica om de veroorzakende bacteriën effectief te bestrijden. Dit kan orale antibiotica omvatten, maar in ernstige gevallen kunnen intraveneuze antibiotica noodzakelijk zijn.
  • Behandeling van seksuele partners: Het is essentieel dat seksuele partners van de patiënt ook worden getest en behandeld om herinfectie te voorkomen.
  • Pijnbestrijding: pijnstillers kunnen helpen om de symptomen te verlichten, hoewel de onderliggende infectie met antibiotica moet worden behandeld.
  • Opvolging: Regelmatige controle bij de arts is belangrijk om te verzekeren dat de behandeling effectief is en om complicaties te monitoren.


Vroege diagnose en behandeling zijn cruciaal om PID effectief te behandelen en langdurige gevolgen zoals onvruchtbaarheid en chronische pijn te voorkomen.

Meer informatie en handige links

Fluor vaginalis

Fluor vaginalis is de medische term voor vaginale afscheiding. Het is een normaal fysiologisch verschijnsel en speelt een belangrijke rol in het handhaven van de gezondheid van de vagina door vuil en bacteriën af te voeren en de vaginale wanden te bevochtigen. Normale vaginale afscheiding varieert van vrouw tot vrouw, maar over het algemeen geldt het volgende:

  • Kleur en Consistentie: Normale afscheiding is meestal helder of witachtig en kan variëren van dun en waterig tot iets dikker en slijmerig, afhankelijk van de fase van de menstruatiecyclus.
  • Geur: Normale afscheiding heeft een lichte, niet onaangename geur. Het kan een milde geur hebben die varieert afhankelijk van de hormonale veranderingen tijdens de cyclus.
  • Hoeveelheid: De hoeveelheid afscheiding kan variëren, maar normale afscheiding is meestal niet overmatig of ongemakkelijk.

Klachten

Afscheiding kan wijzen op een aandoening als er sprake is van significante veranderingen in kleur, geur of consistentie, en vaak gaat dit gepaard met andere symptomen zoals jeuk, branderigheid of pijn. Mogelijke aandoeningen zijn:

  • Bacteriële Vaginosis (BV): Geassocieerd met een dunne, grijze of witte afscheiding met een sterke visachtige geur, vooral na geslachtsgemeenschap.
  • Candida Vaginitis (Schimmelinfectie): Vaak gepaard met een dikke, witte, klonterige afscheiding die eruitziet als cottage cheese, jeuk, en een branderig gevoel.
  • Trichomoniasis: Veroorzaakt door een parasiet en kan leiden tot een schuimige, gele of groene afscheiding met een sterke, onprettige geur.
  • Chlamydia of Gonorroe: Deze SOA’s kunnen leiden tot een abnormale afscheiding, vaak met andere symptomen zoals pijn of bloedingen tussen menstruaties.

Behandeling

Behandeling is noodzakelijk wanneer de afscheiding ongebruikelijk is en gepaard gaat met symptomen zoals jeuk, irritatie, een sterke geur, of pijn. Onbehandelde infecties kunnen leiden tot ernstigere gezondheidsproblemen zoals PID (Pelvic Inflammatory Disease), onvruchtbaarheid, of chronische vaginale problemen. De behandeling hangt af van de onderliggende oorzaak van de abnormale afscheiding.

Eierstokcyste

Eierstokcysten zijn met vocht gevulde zakjes die zich op of in de eierstokken vormen. Ze komen veel voor bij vrouwen en kunnen variëren van klein en onschadelijk tot groot en potentieel problematisch. De meeste eierstokcysten zijn goedaardig en verdwijnen vanzelf, maar sommige kunnen symptomen veroorzaken en behandeling vereisen.

Oorzaken

Eierstokcysten kunnen ontstaan door verschillende redenen:

  • Follikelcysten: Deze ontstaan wanneer een follikel (de structuur waarin een eicel rijpt) niet openbreekt om de eicel vrij te geven. Dit leidt tot een cyste die zich met vocht vult.
  • Corpus luteumcysten: Deze ontwikkelen zich wanneer de follikel na het vrijkomen van de eicel niet volledig verdwijnt en zich met vocht vult.
  • Endometrioom: Een cyste die ontstaat door endometriose, waarbij baarmoederslijmvlies buiten de baarmoeder groeit en bloed opneemt.
  • Dermoidcysten: Goedaardige tumoren die cellen bevatten die normaal gesproken in andere delen van het lichaam voorkomen, zoals huid, haar of tandweefsel.
  • Cyste door polycysteus-ovariumsyndroom (PCOS): Dit is een hormonale aandoening waarbij meerdere kleine cysten zich op de eierstokken vormen.

Klachten

Veel eierstokcysten veroorzaken geen symptomen en worden toevallig ontdekt tijdens een routineonderzoek. Wanneer klachten optreden, kunnen ze omvatten:

  • Pijn in de onderbuik: Vaak aan de zijkant waar de cyste zich bevindt.
  • Onregelmatige menstruaties: Zoals heviger bloedverlies of onregelmatige cycli.
  • Bloating: Een opgeblazen gevoel in de buik.
  • Pijn tijdens geslachtsgemeenschap: Vooral bij diepere penetratie.
  • Frequent urineren of problemen met plassen: Als de cyste druk uitoefent op de blaas.

Diagnostiek

De diagnose van eierstokcysten begint vaak met een lichamelijk onderzoek, gevolgd door beeldvorming om de aard van de cyste te beoordelen:

  • Echografie onderzoek: Dit is de eerste en meest gebruikelijke methode om eierstokcysten te visualiseren. Een echografie kan helpen bij het bepalen van de grootte, vorm en inhoud van de cyste.
  • IOTA-criteria (International Ovarian Tumor Analysis): Dit is een set van diagnostische criteria en algoritmen die worden gebruikt om de aard van eierstokcysten te beoordelen. Het helpt bij het bepalen of een cyste goedaardig of mogelijk kwaadaardig is door naar kenmerken bijvoorbeeld zoals deze te kijken:
    • De grootte en structuur van de cyste
    • De aanwezigheid van solide componenten
    • De doorbloeding van de cyste


De IOTA-criteria kunnen helpen bij het risico inschatten en het maken van een behandelplan. Uw gynaecoloog van Vera Medical Center is IOTA gecertificeerd. Certified members | IOTA Plus)

Behandeling

De behandeling van eierstokcysten hangt af van verschillende factoren, waaronder de grootte van de cyste, de symptomen, en of er tekenen van kwaadaardigheid zijn:

  • Observatie: Veel cysten verdwijnen vanzelf zonder behandeling. Regelmatige follow-up met echografie kan nodig zijn om de cyste in de gaten te houden.
  • Chirurgische ingreep: Als een cyste groot is, pijn veroorzaakt, of vermoeden bestaat dat deze kwaadaardig is, kan een operatie nodig zijn
  • Behandeling van endometrioom: Dit kan chirurgie omvatten voor het verwijderen van de cysten en soms hormonale therapie om verdere endometriose te beheersen.

Meer informatie en handige links

Blijf niet lopen met klachten en ga in gesprek met ons. Samen kijken we naar een passende behandeling.