Zowel een afwijkend uitstrijkje als ook afwijkingen van de schaamlippen kunnen soms lang onopgemerkt blijven. Het is belangrijk als u een oproep voor het BVO (bevolkingsonderzoek) krijgt daaraan deel te nemen. Dat kan een zelftest zijn of een uitstrijkje bij de huisarts.
Bij een uitstrijkje neemt de arts of assistent cellen weg uit het slijmvlies van de baarmoederhals. Dat is ook Pap-test of cervicale uitstrijk genoemd. Een Griekse arts Papanicolaou ontdekte in 1928 per toeval dat op deze wijze kwaadaardige cellen konden worden opgespoord. Pap is een afkorting van zijn naam. Bij het uitstrijkje wordt gekeken of in het slijmvlies van uw baarmoederhals veranderde cellen en het humaan papillomavirus (HPV) zitten. Zo kunt u laten onderzoeken of u een voorstadium van baarmoederhalskanker heeft.
Een afwijkend uitstrijkje kan zorgen baren, maar het is belangrijk om te begrijpen wat dit betekent en wat de volgende stappen zijn.
De meeste afwijkende uitstrijkjes worden gevonden bij vrouwen tussen 25 en 35 jaar, hoewel het ook op latere leeftijd kan voorkomen.
U kunt een afwijkend uitstrijkje hebben als uitslag van het bevolkingsonderzoek (BVO) baarmoederhalskanker, of als uw huisarts dat afneemt voor diagnostiek van uw klachten zoals bijvoorbeeld:
Bij het Bevolkingsonderzoek baarmoederhalskanker wordt eerst gekeken of u HPV (humaan papillomavirus) heeft. Als er HPV is gevonden, dan worden ook de afgenomen cellen onderzocht, dat heet een uitstrijkje.
Humaan papillomavirus is de veroorzaker van CIN (voorstadia van baarmoederhalskanker). Vrijwel alle mannen en vrouwen worden in hun leven een keer besmet met HPV. Er zijn meer dan 170 verschillende types bekent, waarvan er 40 de genitale gebied kunnen infecteren. Elk type heeft een eigen nummer. Zes types zijn geïdentificeerd als mogelijk hoog risico (hrHPV). Een infectie met hrHPV 16 en 18 is het meest risicovol. Het lichaam van de meeste vrouwen ruimt een infectie met HPV na een tot twee jaar uit zichzelf op. Bij 20% van de vrouwen blijft de infectie langer bestaan, zij lopen het risico CIN te ontwikkelen.
HPV-vaccinatie
In Nederland is er een preventieve hrHPV-vaccinatie mogelijk voor meisjes en jongens in het jaar dat zij 10 worden en is onderdeel van het Rijksvaccinatieprogramma. Tot het 18e levensjaar is dit gratis. Iedereen van 18 jaar en ouder kan zich ook laten vaccineren tegen HPV, en betaalt de vaccinaties dan zelf. De HPV-vaccinatie bevat onschadelijk gemaakte delen van de HPV-typen 16 en 18. U kunt er geen HPV van krijgen. Als u na de vaccinatie besmet raakt met de HPV-typen 16 en 18, herkent uw lichaam het virus en ruimt het op. Zo kan het virus de gezonde cellen niet beschadigen. De kans op baarmoederhalskanker is na HPV-vaccinatie 87% kleiner. Omdat het vaccin niet 100% beschermt, is het nog steeds belangrijk om mee te doen aan het bevolkingsonderzoek (BVO) baarmoederhalskanker.
Als bij u afwijkende cellen zijn gevonden en een lisexcisie is gepland, kunt u na deze ingreep ook een HPV-vaccinatie overwegen. U kunt dit met de gynaecoloog van Vera Medical Center bespreken.
Na een afwijkend uitstrijkje zal uw gynaecoloog van Vera Medical Center doorgaans verdere tests en onderzoeken aanbevelen om de aard van de afwijkingen te bepalen. Dit kan een herhaald uitstrijkje, een HPV-test, of een Kolposcopie met biopten omvatten.
Kolposcopie
Kolposcopie is een gedetailleerd onderzoek van de baarmoederhals met een speciale microscoop/vergrootglas.
De verdere behandeling zal gebaseerd zijn op de resultaten van deze vervolgonderzoeken en de graad van dysplasie die is vastgesteld.
De afwijkende uitslag van het baarmoederhalsonderzoek (biopt) door de gynaecoloog wordt uitgedrukt in CIN. CIN kan ontstaan door aanwezigheid van HPV. Dat is meestal op de overgang tussen twee soorten epitheel (soort cellen) op de baarmoedermond. Er zijn verschillende stadia van dysplasie op de baarmoederhals. De stadia van CIN zijn als volgt:
Medicamenteuze behandeling met imiquimod crème voor vrouwen met CIN 3 of persisterende CIN 2.
Dit is een alternatieve behandeling voor vrouwen die een lisexcisie wensen te voorkomen. De vaginale behandeling met imiquimod crème duurt 16 weken en moet 3 keer per week toegepast worden. De crème tast pessaria en condooms aan, dus deze zijn dan niet geschikt als anticonceptie.
Deze behandeling kan bijwerkingen zoals hoofdpijn, spierpijn, koorts, vermoeidheid, toename van vaginale afscheiding en irritatie van de schaamlippen veroorzaken en kan niet tijdens de zwangerschap toegepast worden. Het is mogelijk dat deze bijwerkingen gedurende de hele periode van 16 weken optreden, goede begeleiding is dus noodzakelijk.
Met uw gynaecoloog van Vera Medical Center kunt u voor- en nadelen van lisexcisie en vaginale behandeling met crème bespreken.
Vulvaklachten zijn symptomen die betrekking hebben op schaamlippen, en kunnen variëren van lichte irritatie tot ernstige pijn. Ze kunnen invloed hebben op het dagelijks leven en de kwaliteit van leven van de betrokken persoon.
De diagnose van vulvaklachten begint meestal met een uitgebreid gesprek met de arts over de symptomen, medische voorgeschiedenis en eventuele triggers. Dit wordt gevolgd door een lichamelijk onderzoek van de vulva. In sommige gevallen kan aanvullend onderzoek nodig zijn, zoals:
De behandeling van vulvaklachten hangt af van de oorzaak:
Een juiste diagnose en behandeling kunnen vulvaklachten effectief verlichten, bespreek met uw gynaecoloog van Vera Medical Center wat in uw geval de beste behandeling van uw klachten is.
Lichen sclerosus is een chronische huidaandoening die vooral de huid van de geslachtsdelen en anus aantast, maar het kan ook elders op het lichaam voorkomen. Het komt vaker voor bij vrouwen dan bij mannen, met name rond en na de menopauze, maar kan ook bij mannen en kinderen voorkomen.
De precieze oorzaak van lichen sclerosus is onbekend, maar er zijn verschillende factoren die bijdragen aan de ontwikkeling van de aandoening:
De diagnose van lichen sclerosus wordt meestal gesteld op basis van:
Er is geen genezing voor lichen sclerosus, maar de aandoening kan meestal goed worden beheerd met de juiste behandeling:
Dat is een cyste die kan rechts of links in de vagina ingang voorkomen. Een Bartholinische cyste ontstaat wanneer de afvoer van een Bartholin-klier in de vaginawand wordt geblokkeerd, waardoor zich vocht ophoopt en een zwelling ontstaat. Deze klieren bevinden zich aan beide zijden van de vaginale opening en produceren vocht dat helpt bij de gemeenschap.
Een kleine Bartholin-cyste veroorzaakt geen symptomen en wordt soms toevallig ontdekt. Als de cyste groter wordt, kan er echter pijn, zwelling en ongemak ontstaan, vooral bij lopen, fietsen, zitten of geslachtsgemeenschap. Als de cyste geïnfecteerd raakt, kan zich een abces vormen, wat gepaard gaat met hevige pijn, roodheid, zwelling en soms koorts.
De diagnose wordt meestal gesteld door een lichamelijk onderzoek, waarbij de arts de cyste kan zien en voelen.
Behandeling is niet altijd nodig bij asymptomatische (zonder klachten) cysten. Als er klachten zijn, kan de arts de cyste draineren. Dit kan soms spontaan gebeuren, maar ook door middel van een kleine ingreep waarbij een incisie wordt gemaakt en een katheter wordt ingebracht. Deze ingreep kan onder plaatselijke verdoving gedaan worden bij Vera Medical Center. Bij een terugkerende cyste kan een marsupialisatie (het open houden van de cyste) worden uitgevoerd.
Condylomen (ook bekend als genitale wratten) zijn een seksueel overdraagbare infectie (SOA) veroorzaakt door het humaan papillomavirus (HPV). Deze wratten verschijnen meestal in of rond de geslachtsdelen, anus, en kunnen variëren in grootte en vorm. Ze kunnen vlak of verheven zijn en soms samen een bloemkoolachtige structuur vormen.
De klachten van condylomen verschillen per persoon. Sommigen merken geen symptomen, terwijl anderen last hebben van jeuk, irritatie, pijn tijdens het plassen of seks, of zichtbare wratten. Hoewel de wratten meestal goedaardig zijn, kunnen ze soms hinderlijk en esthetisch storend zijn.
De diagnose wordt meestal gesteld op basis van een lichamelijk onderzoek door een arts. Soms kan een biopt van de wratten worden genomen voor verder onderzoek, vooral als de diagnose niet helemaal duidelijk is.
Condylomen kunnen vanzelf verdwijnen, maar behandeling kan nodig zijn om symptomen te verlichten of om de wratten te verwijderen. Behandelopties zijn onder andere lokale crèmes, bevriezing (cryotherapie), lasertherapie of chirurgische verwijdering. Het is ook belangrijk om onderliggende HPV-infecties te beheersen. Hoewel de wratten behandeld kunnen worden, blijft het virus zelf vaak latent aanwezig in het lichaam.
Preventie kan door vaccinatie tegen HPV en veilige seks.
Topkwaliteit vrouwenzorg in een professionele omgeving met korte wachttijden, persoonlijke aandacht en vergoed door de verzekering.
Gezondheidscentrum SAG Sportheldenbuurt
Eef Kamerbeekstraat 503
1095 MP Amsterdam
Ma t/m vr 9.00 uur – 17.00 uur
Telefoon: 020 210 11 11
E-mail: info@veramedicalcenter.nl