Verzakking en urineverlies

Verzakking en urineverlies zijn veelvoorkomende problemen bij vrouwen, vooral na de menopauze of na meerdere bevallingen. Een verzakking, ook wel bekend als prolaps, treedt op wanneer de spieren en bindweefsels in het bekken verzwakken, waardoor organen zoals de blaas, baarmoeder of darmen naar beneden zakken en soms zelfs uit de vagina uitsteken. Urineverlies is vaak gerelateerd aan verzakkingen. Wanneer de blaas of de plasbuis verzakt, kan dit de normale functie van de urinewegen verstoren, wat leidt tot ongewild urineverlies, vooral bij druk verhogende activiteiten zoals hoesten, niezen of sporten. Soms kan urineverlies optreden zonder een verzakking. Deze aandoeningen kunnen de kwaliteit van leven aanzienlijk beïnvloeden, maar er zijn verschillende behandelingsopties beschikbaar, variërend van bekkenbodemspieroefeningen tot chirurgische ingrepen. Helaas rustte er lang een taboe op urineverlies, gelukkig is dit vandaag de dag minder, maar het is nog steeds voor veel vrouwen ongemakkelijk om erover te praten.

Verschillende klachten waarbij wij helpen

Verzakking

Verzakking, ook wel bekend als prolaps, ontstaat wanneer de spieren en ligamenten in het bekkengebied verzwakken. Hierdoor zakken de bekkenorganen, zoals de blaas, baarmoeder of darmen, naar beneden en kunnen ze zelfs in de vagina uitpuilen. Verzakkingen komen vaak voor bij vrouwen, vooral na bevallingen, bij het ouder worden, of als gevolg van zware lichamelijke inspanning.

Soorten Verzakkingen:

Blaasverzakking (Cystokèle): Dit is de meest voorkomende vorm van verzakking, waarbij de blaas in de voorwand van de vagina zakt. Dit kan leiden tot urine-incontinentie of een onvolledig gevoel bij het plassen.
Baarmoederverzakking: Hierbij zakt de baarmoeder naar beneden in de vagina. In ernstige gevallen kan de baarmoeder zelfs gedeeltelijk uit de vagina uitsteken.
Darmverzakking (Rectokèle): Deze verzakking treedt op wanneer het rectum, het laatste deel van de dikke darm, in de achterwand van de vagina uitpuilt. Dit kan leiden tot obstipatie of een gevoel van onvolledige stoelgang.
Dunne darmverzakking (Enterokèle): Dit type verzakking ontstaat wanneer een deel van de dunne darm in de ruimte tussen de baarmoeder en het rectum zakt en druk uitoefent op de vagina.
Combinatie van boven genoemde verzakkingen: het kan voorkomen, dat twee of meer typen verzakkingen gelijktijdig voorkomen.

Diagnose:

De diagnose van verzakkingen begint met een gesprek over de symptomen en medische voorgeschiedenis. De arts zal vervolgens een bekkenonderzoek uitvoeren om te bepalen welke organen zijn verzakt en in welke mate. Dit gebeurt meestal in liggende en staande positie om de verzakking goed te kunnen beoordelen.

In sommige gevallen kunnen aanvullende onderzoeken nodig zijn:

Echografie: Om de structuren in het bekkengebied beter in kaart te brengen.
MRI: In complexe gevallen kan een MRI-scan helpen om een gedetailleerder beeld van de verzakking te krijgen.

Behandeling

Leefstijlveranderingen: Bij milde gevallen van verzakking kan het aanpassen van de levensstijl helpen, zoals het vermijden van zwaar tillen, gewichtsverlies en het verbeteren van de stoelgang om druk op de bekkenbodem te verminderen.
Bekkenbodemspieroefeningen: Deze oefeningen, vaak bekend als Kegel-oefeningen, helpen de bekkenbodemspieren te versterken en kunnen de symptomen van een verzakking verminderen.
Pessarium: Een pessarium is een siliconen ring die in de vagina wordt geplaatst om de verzakte organen te ondersteunen. Het is een niet-chirurgische optie die verlichting biedt van de symptomen of wordt gebruikt in de periode tot de operatie.
Chirurgie: In ernstige gevallen kan een operatie nodig zijn om de verzakte organen terug in hun normale positie te brengen en de bekkenbodemstructuur te versterken. Dit kan via verschillende technieken worden uitgevoerd, afhankelijk van de locatie en ernst van de verzakking.

De keuze voor een behandeling hangt af van de ernst van de verzakking, de symptomen, en de algehele gezondheid. Bespreek met uw gynaecoloog van Vera Medical Center wat voor u de beste behandeling is.

Urineverlies

Urineverlies, of incontinentie, is een aandoening waarbij iemand de controle over de blaas verliest, wat leidt tot ongewild urineverlies. Dit kan variëren van een paar druppels tot het volledig leegmaken van de blaas. Urineverlies komt vaker voor bij vrouwen, vooral na de zwangerschap, bevalling, of tijdens de menopauze, maar kan ook mannen treffen.

Soorten Urineverlies:

Stressincontinentie: Dit type urineverlies treedt op bij verhoogde druk op de blaas, zoals tijdens lachen, hoesten, niezen, of tillen. Het wordt vaak veroorzaakt door een verzwakking van de bekkenbodemspieren, bijvoorbeeld door zwangerschap of veroudering.
Aandrangincontinentie (urge-incontinentie): Hierbij is er sprake van een plotselinge, intense aandrang om te plassen, gevolgd door ongewild urineverlies. Dit type wordt vaak veroorzaakt door een overactieve blaas, waarbij de blaasspieren onwillekeurig samentrekken.
Gemengde incontinentie: dit is een combinatie van stress- en aandrangincontinentie.
Overloopincontinentie: Dit treedt op wanneer de blaas niet volledig geleegd kan worden, wat leidt tot druppelsgewijs urineverlies. Dit kan het gevolg zijn van een verzwakte blaasspier, een blokkade in de plasbuis, of zenuwschade.
Functionele incontinentie: Urineverlies dat optreedt omdat iemand niet op tijd het toilet kan bereiken, vaak door fysieke of cognitieve beperkingen.

Diagnostiek:

Behalve een uitgebreid gesprek over de klachten en invullen van een vragenlijst is het nodig gedurende tenminste 3 dagen een plasdagboek (mictielijst) bij te houden. Dit is een formulier waarop u bijhoudt hoeveel u drinkt, hoeveel u plast en wanneer u urine verliest. Ook wordt een urineonderzoek gedaan.

Behandeling

Andere ziekten: De arts kijkt eerst naar andere ziekten. Veel ziekten kunnen de oorzaak zijn van urineverlies, of het urineverlies erger maken. Voorbeelden hiervan zijn hartfalen, nierfalen, suikerziekte, chronische longziekten (COPD), ziekten van het zenuwstelsel, beroertes, dementie en slaapstoornissen. Als we deze ziekten behandelen, verbetert soms ook het urineverlies.
Leefstijlveranderingen: Aanpassingen zoals gewichtsverlies, verminderen van cafeïne-inname, verbetering van de stoelgang kunnen helpen de klachten te verminderen. Ook is het belangrijk om niet te veel of juist te weinig te drinken. Tussen de 1,5 en 2,5 liter per dag drinken is normaal.
Medicijnen kunnen soms urineverlies veroorzaken of verergeren. De arts bekijkt of de medicijnen die u gebruikt, kunnen worden aangepast.
Bekkenbodemfysiotherapie: het doen van regelmatige bekkenbodemoefeningen (zoals Kegel-oefeningen) kunnen helpen bij stressincontinentie. Bekkenfysiotherapie heeft geen bijwerkingen. Fysiotherapie wordt vooral voorgeschreven als u last heeft van mild urineverlies. Bij matig tot ernstig urineverlies geeft een operatie meer verbetering dan fysiotherapie en kan het dus beter zijn om sneller voor een operatie te kiezen.
Blaastraining: Dit omvat het trainen van de blaas om het plassen uit te stellen, waardoor de blaasinhoud toeneemt en de frequentie van aandrangincontinentie vermindert.
Medicatie: Voor aandrangincontinentie kunnen medicijnen worden voorgeschreven die de blaasspieren ontspannen en de aandrang verminderen.
Oestrogenen: vrouwen in de menopauze met urine-incontinentie kunnen behandeld worden met oestrogeencrème, in het bijzonder als er ook sprake is van vaginale atrofie. Dit is een crème met vrouwelijke hormonen die in de vagina wordt ingebracht.
Hulpmiddelen: Pessaria, een soort ring die in de vagina wordt ingebracht, kan helpen bij stressincontinentie door de plasbuis te ondersteunen.
Chirurgie: In ernstige gevallen van stressincontinentie kan een operatie nodig zijn om de plasbuis met een kunststof bandje te ondersteunen. Dit is een kleine operatie, die uitgevoerd kan worden met narcose, een ruggenprik of plaatselijke verdoving. Er zijn verschillende soorten kunststof bandjes. De meest gebruikte bandjes zijn de TVT en de TVT-O/TOT. Deze geven het beste resultaat.

Elke behandeling wordt afgestemd op het type incontinentie en de individuele behoeften van de vrouw, met als doel het verbeteren van de levenskwaliteit. Maak een afspraak met uw gynaecoloog bij Vera Medical Center om te bespreken wat in uw geval de beste behandeling is.

Meer informatie en handige links

www.degynaecoloog.nl/onderwerpen/bekkenbodemproblemen/

www.bekkenbodem4all.nl

www.bekkenfysiotherapie.nl;

www.bekkenbodemwijzer.nl

Informatiefilmpjes over ongewild urineverlies, verzakkingen en pessarium:
https://www.degynaecoloog.nl/informatiefilms/urineverlies-en-verzakking/

Gynaecologische zorg op het gebied van:

Klachten

Behandelingen

Verzakking en urineverlies

Verschillende klachten waarbij wij helpen

Verzakking

Soorten Verzakkingen:

Diagnose:

Behandeling

Urineverlies

Soorten Urineverlies:

Diagnostiek:

Behandeling

Meer informatie en handige links

Blijf niet lopen met klachten en ga in gesprek met ons. Samen kijken we naar een passende behandeling.

Openingstijden

Zorgaanbod